Η αβεβαιότητα του έρωτα

Ανώφελο να γράφεις για έρωτες.

Ό,τι κι αν γράψει κανείς δεν μπορεί παρά να είναι λίγο. Αβέβαιο συναίσθημα ωθεί σε αβέβαια συμπεράσματα. Η συνέχεια της αβεβαιότητας. Το μοναδικό που δεν αντέχω στον έρωτα. Ο ορισμός της έννοιας αόριστος. Δεν αποτελείται από λέξεις, ούτε από εικόνες. Μια μεθυστική σύγχυση αισθήσεων χωρίς αρχή και σειρά. Αισθήσεις…

Το κρεβάτι που ξαπλώνω το σώμα μου κάθε βράδυ φορτωμένο με το βάρος άλλης μιας άδειας μέρας. Οι κουβέρτες, το σκληρό μαξιλάρι που πιέζει την τελευταία της ημέρας σκέψη. Η υφή του σεντονιού. Σε κάθε εκατοστό του βρίσκω το εφηβικό μου όνειρο: ότι θα έρθεις δηλαδή και θα μου πάρεις το σώμα και την ψυχή σ’ αυτό ακριβώς το στρώμα. Η αίσθηση του ανύπαρκτου. Ύστερα τόσα άλλα πράγματα…

Το μπρελόκ απ’ τα κλειδιά μου συνεχώς μου θυμίζει την απουσία του προηγούμενου, του χαμένου. Κατάλαβες γιατί μιλώ. Για κείνο το μπρελόκ σε σχήμα οικείο που τόσον καιρό κρατούσα και πήρε τη μορφή της παλάμης μου, της βαθιάς εσωτερικής μελαγχολίας μου. Για κείνο το μπρελόκ που πριν φύγεις σου ‘δωσα εγγύηση πως δε θα με ξεχάσεις ποτέ πια. Βλέπεις δε μου ‘φτασαν οι λέξεις, ούτε εκείνα τα φιλιά. Χρειάστηκε να επιστρατεύσω και τα αντικείμενα, να βάλω υποθήκη το μοναδικό αιώνιο του κόσμου, την ύλη, για να μπορώ τα βράδια να κοιμάμαι ήσυχη, πως έπραξα ό,τι μπορούσα. Δεν είναι μόνο αυτά. Είναι κι άλλα…

Αλίμονο! Η λίστα του έρωτα δεν αρκείται σε δυο αισθήσεις προσιτές. Υπάρχουν συναισθήματα απρόσιτα στο χώρο της αντίληψής μου. Νιώθω την παρουσία αλλά ανέφικτη πεθαίνει η προσέγγιση.

Ο έρωτας… Συγκέρασμα αβέβαιων αισθήσεων. Κι εσύ το μόνο ερωτεύσιμο είδος της δημιουργίας. Η αβεβαιότητα προσωποποιημένη!