Δευτέρα 24 Μαΐου 2010

Το Τηλεφώνημα Της Ντροπής


Πόσο μισώ τη φωτογραφία σου ...
Πιστός παραστάτης στην απουσία σου ...
Να μου θυμίζει πάντα την προδοσία σου ...
Κι εκείνη τη θλιβερή, απαίσια ματαιοδοξία σου ...

Ούτε αυτά που γράφω δεν αξίζεις ...
Σου λέω "Σ' αγαπώ" κι εσύ συνεχίζεις ...
Να μη με θέλεις, να μ' απορρίπτεις ,
να με φοβάσαι και να με κρίνεις ...

Γιατί δε φεύγω, γιατί επιμένω
γιατί σε παίρνω και περιμένω
κάτι να ακούσω, κάτι από σένα
κάτι για μένα κι απελπισμένα
να σου ζητάω να μ' αγαπήσεις ...

"Σκάσε, βαρέθηκα ..." σου λέω πριν κλείσεις ...

Heidelberg, 23.5.2010

Πέμπτη 20 Μαΐου 2010

Είναι μόνο κορίτσι ...


Το σκληρό κορίτσι, με το μισό κεφάλι ξυρισμένο, το άλλο μισό βαμμένο στο χρώμα του αίματος. Με τα μαύρα ρούχα, το ξένο δέρμα πάνω στο δέρμα της και τα παπούτσια ψηλά σαν σκάλες που σ' ανεβάζουν στον ουρανό. Το σκληρό κορίτσι ... Που μέσα της κρύβει ένα τριαντάφυλλο. Που το ξεχνάς όταν βλέπεις πως τρύπησε τα όμορφα σημεία. Ασημένια αγκάθια σ' όλο το σώμα της. Στους άγριους καιρούς, δύσκολο να είσαι λουλούδι.

Αγαπήθηκε, άραγε ποτέ; Θα γίνει κάποτε μητέρα, μετά γιαγιά, μετά σκελετός που θα κρατάει κάποιος φοιτητής ιατρικής στο σπίτι του; Αγαπήθηκε ποτέ;


Κι εσύ που είσαι δίπλα της. Εσύ με τα ρούχα που μοιάζουν στα δικά της. Κομμάτι της, ταίρι της. Να θυμάσαι: είναι σκληρό κορίτσι, αλλά μην πλανηθείς. Να την προσέχεις. Είναι μόνο κορίτσι ...

Τετάρτη 19 Μαΐου 2010

Scripta manent , verba volant ...


Λένε πως τα λόγια πετάνε , ενώ τα γραπτά μένουν. Έτσι είναι στ' αλήθεια; Λόγια δεν είναι αυτά που χαράζουν σαν λίμες τα σίδερα του μέσα σου κόσμου; Από λόγια δεν είναι φτιαγμένες οι πληγές σου; Λόγια είναι αυτά που βγαίνουν κατευθείαν απ΄την πιο απαίσια αλήθεια σου χωρίς κατεργασία, ωμή κακία ... Κι είναι και τα βλέμματα μαζί με τα λόγια ... Τι είναι τα γραπτά, λοιπόν; Ορθή σύνταξη και γραμματική ... Χωρίς φωνή και χωρίς μάτια... Πόσο να σε πονέσουν;

Δευτέρα 17 Μαΐου 2010

Γράμμα σε έναν οπορτουνιστή

Στο πρώτο αμφιθέατρο που έμοιαζαν όλα ξένα
ήσουν ο μόνος άνθρωπος που ήταν εκεί για μένα.
Αμέσως σ' ακολούθησα σα να 'μουνα σκιά σου
μέχρι που τα κατάφερα και έγινα δικιά σου.

Μόνο εσύ ερχόσουνα να ακούσεις το Σταμάτη
και μπαίναμε στα σινεμά μεσάνυχτα και κάτι.
Με μάλωνες που έλεγα τον ΣΥΡΙΖΑ βλακεία,
σε φίλαγα και ο καυγάς γινόταν κωμωδία.

Έλεγες θα ανέβουμε μαζί σ' ένα σμαρτάκι
και όλα τα προβλήματα θα 'μοιάζαν παιχνιδάκι.
Έλεγες θα γεμίζαμε την κάμερα με εικόνες
για να γερνάμε βλέποντας στιγμές ονειροπόλες.

Γελούσα και σου έλεγα ποτέ να μη μ' αφήσεις
γιατί δε θα μου έφτανε να ζω με αναμνήσεις.
Ήσουνα αδερφάκι μου και όνειρο τρελό μου,
ο φίλος μου που έδινα το καθετί δικό μου.

Κι ύστερα ερωτεύτηκες μία μικρή κυρία
σε ζόριζε, σε παίδευε, τη λέγανε Λυδία
Μηνύματα στο κινητό και οι πικροί καφέδες
στο Μπιτ Παζάρ τα πίναμε και τρώγαμε κεφτέδες.

Και τώρα που θυμήθηκα τότε στο Θεοδωράκη
της δεσποινίδος έγινες μικρέ το κοροιδάκι.
Τα νεύρα μου τεντώθηκαν και έγινα κατίνα,
μπορεί να με ακούσανε και μέχρι την Αθήνα.

Εγώ ερωτευόμουνα πέντε φορές το μήνα
τον κάθε κνίτη, αναρχικό με τα μαλλιά κοτσίδα.
Με φτύνανε και έλεγες στο "19" ανέβα
κι εκεί πάντα περίμενες μ' ένα πακέτο Zewa.

Δεν ξέρω αν σε γούσταρα ποτέ για γκόμενό μου,
σίγουρα θα σε φίλαγα χωρίς να το σκεφτόμουν.
Παρακαλάω το Θεό να σ' έκανε γυναίκα,
έτσι δε θα μας δούλευαν οι έντεκα στους δέκα.

Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί να μη μιλάμε
και πάντα να πληγώνουμε αυτό που αγαπάμε.
Ίσως και η φιλία μας να ήταν ένα ψέμα
και χάθηκε ο άνθρωπος που ήταν εκεί για μένα.

Και μη μου λες πως τάχα μου είσαι απ' την Ποντοκώμη
εκεί μαύρο καπνίζουμε μα λέμε και συγγνώμη.
Κι αν κάτι που ίσως έκανα σε πείραξε λιγάκι
σκέψου πως είμαι ανόητο μ' αθώο κοριτσάκι...

Αν ήμουνα εγωίστρια δε θα ΄φτιαχνα στιχάκια
σαν τσούλα θα ντυνόμουνα και θα ΄βρισκα αγοράκια.
Μα έρχονται Χριστούγεννα και ζήτησα ένα δώρο,
"στο Μήτσο δως το γράμμα μου" είπα στον ταχυδρόμο.

Μπορεί το ποιηματάκι μου να φαίνεται γελοίο
μπορεί να σοκαρίστηκες ή να 'γινες θηρίο,
μα τίποτα χειρότερο πια δεν μπορεί να γίνει
κι αν πάθεις εγκεφαλικό δε θα 'χω την ευθύνη.

Και τώρα που δε γίνεται να είμαστε δυο φίλοι
και μες το σάκο ξέχασες να μπεις του Αη Βασίλη
θα μεγαλώσω κι εύχομαι ποτέ να μην ξεχάσεις
πως θα μου λείψεις κι όμορφα ελπίζω να γεράσεις.

Υ.Γ. : Κι αν πάλι για ειδικότητα φύγεις στη Γερμανία
και σε πετύχω κάποτε σε μία μπυραρία
θα σε ποτίσω Kaiser μήπως και σε μεθύσω
και τη μικρή ιστορία μας ίσως να ξαναρχίσω !


Στις πληγές μας !

ΘΕΛΩ ΝΑ ΄ΡΘΩ ...Να κάνω κάτι απρόσμενο,
να σε χαιδέψω στα μαλλιά κι ένα φιλί στο πρόσωπο
Και όχι πάλι να σου πω
να ΄σαι καλά ευχαριστώ, τόσο απρόσωπο !

ΘΕΛΩ ΝΑ 'ΡΘΩ ...Και να σε βρίσω δυνατά,
να μας ακούσει η γειτονιά, στο διάολο να πάω
και να στα πω ελεύθερα
όλα αυτά που υπέφερα, για να σε αγαπάω !

ΘΕΛΩ ΝΑ 'ΡΘΩ ...Να σου μιλήσω όπως παλιά,
και να θυμώσω που με άφησες απ' έξω
Να σου χαλάσω τη ζωή
κι ό,τι νομίζεις για πολύ, να σου το καταστρέψω !

ΘΕΛΩ ΝΑ 'ΡΘΩ ... Είμαι παιδί και σ'αγαπώ πάρα πολύ
για να τ' αντέξω ...
Να κρύβομαι στα σχήματα και πίσω απ' τα προσχήματα
και το παιχνίδι της σιωπής να παίξω ...