Το σκληρό κορίτσι, με το μισό κεφάλι ξυρισμένο, το άλλο μισό βαμμένο στο χρώμα του αίματος. Με τα μαύρα ρούχα, το ξένο δέρμα πάνω στο δέρμα της και τα παπούτσια ψηλά σαν σκάλες που σ' ανεβάζουν στον ουρανό. Το σκληρό κορίτσι ... Που μέσα της κρύβει ένα τριαντάφυλλο. Που το ξεχνάς όταν βλέπεις πως τρύπησε τα όμορφα σημεία. Ασημένια αγκάθια σ' όλο το σώμα της. Στους άγριους καιρούς, δύσκολο να είσαι λουλούδι.
Αγαπήθηκε, άραγε ποτέ; Θα γίνει κάποτε μητέρα, μετά γιαγιά, μετά σκελετός που θα κρατάει κάποιος φοιτητής ιατρικής στο σπίτι του; Αγαπήθηκε ποτέ;
Κι εσύ που είσαι δίπλα της. Εσύ με τα ρούχα που μοιάζουν στα δικά της. Κομμάτι της, ταίρι της. Να θυμάσαι: είναι σκληρό κορίτσι, αλλά μην πλανηθείς. Να την προσέχεις. Είναι μόνο κορίτσι ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου