Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

Που είμαι αλήθεια ...

Φιλοξενώ εδώ το κείμενο μιας αγαπημένης και ανήσυχης φίλης ...

"Πού είμαι αλήθεια; Νομίζω έχω χαθεί στα ακριβά ρούχα και αρώματα, στον κόσμο που τρέχει να
προλάβει - δεν ξέρω τι και ούτε κατάλαβα πότε-, στους καινούργιους μου φίλους. Νομίζω έχω χαθεί μέσα στην υποκρισία και το φαίνεσθαι...

Nα σας πω μια αλήθεια;
Χαίρομαι για την κρίση... Kάπου εκεί θα με βρω και θα βρω και άλλους σαν και μένα γιατί τώρα όλοι εμείς κρυβόμαστε, κλεινόμαστε στο καβούκι μας γιατί μας τρομάζει το πολύ! Η πολυκοσμία, η υπερκατανάλωση, η φλυαρία, οι ειδικοί που έχουν άποψη για όλα...

Τελικά θέλουμε απλά
πράγματα. Υγεία σωματική και ψυχική και μια αγκαλιά όχι, πολλές. Μια αγκαλιά γιατί αυτοί που αγαπώ είναι απασχολημένοι με δουλειές και με έχουν ξεχάσει ... Ίσως για αυτό να χάθηκα: δεν υπήρχε ένα χέρι να μου πει που να πάω. Όλοι με έβλεπαν ότι ψαχνόμουν, αλλά ήταν απασχολημένοι για να μουν πουν την έξοδο.

Δεν
πειράζει, θα την βρω την άκρη μόνη μου. Το ταξίδι είναι ωραίο λένε οι περιπετειώδεις. Συγνώμη, αλλά για μένα κανένα ταξίδι δεν έχει νόημα αν δεν έχω δίπλα μου έναν φίλο. Ωραία και η ανεξαρτησία αλλά, είναι παρηγοριά για τη μοναξιά μας.

Όχι δεν είμαι τελείως μόνη.. Περιτριγυρίζομαι από ανθρώπους,είμαι συνεχώς έξω και μιλάω... Όχι για αυτά που θέλω, όχι σε αυτούς που θέλω... Τους ευχαριστώ που υπάρχουν αλλά πως να το πω...είμαι μόνη μου...!Είμαι μόνη μου σε ένα κόσμο σκληρό που για να επιβιώσεις πρέπει να μάθεις
να' σαι ψεύτης, συμφεροντολόγος και υποκριτής. Αυτή είναι η αλήθεια.

Τώρα
που πιάσαμε πάτο οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά, ηθικά θα ανταμώσουμε πάλι! Πάλι θα βρούμε την ανθρωπιά μας, που είχε χαθεί και αυτή, θα κοιτάξουμε τον διπλανό μας και ίσως βρεθώ και εγώ. Θα το καταλάβω όταν γυρίσω και δω δίπλα μου πρόσωπα οικεία και αθώα, χαμογελαστά! Για να επιβιώσουμε θα έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον. Θα έχουμε τη φαντασία μας για τα μεγαλύτερα και καλύτερα ταξίδια και όχι, το ακριβό αυτοκίνητο - ξεχνούσες όμως να έρθεις να με πάρεις πάνω στο άγχος σου να το ξεχρεώσεις... Δεν ονειρεύτηκα ποτέ μου μεγάλα ταξίδια - άλλωστε όπως προείπα δεν μου αρέσουν τα πολλά - πολλά.Μόνο εσένα ονειρεύτηκα και λιγάκι από το χρόνο σου...εσένα φίλε μου! Είμαι εδώ και ψάχνω εμένα...;εσένα...;...την αλήθεια... ;"

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Να σε ρωτησω.. Το κειμενο αυτό είναι αποσπασμα από κάποιο θεατρικό έργο?

Virginia είπε...

Όχι. Σου θυμίζει κάτι; Δεν ξέρω αν η φίλη μου εμπνεύστηκε από κάποιο θεατρικό έργο, αλλά απ' όσο ξέρω δεν παρακολούθησε κάποιο τελευταία. :)